Enrico Caruso

O Enrico (Errico) Caruso γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1873 στη Νάπολη της Ιταλίας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Αυγούστου 1921.

Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά μιας φτωχής οικογένειας (ορισμένοι βιογράφοι ισχυρίζονται ότι ήταν το 18ο από 20 παιδιά). Από μικρός ερμήνευε ναπολιτάνικα φολκλορικά τραγούδια και σε ηλικία εννέα χρονών ήταν μέλος χορωδίας.

Άρχισε την ουσιαστική μουσική εκπαίδευση του σε ηλικία 18 χρονών με τον Guglielmo Vergine. Τρία χρόνια αργότερα, το 1894, έκανε το ντεμπούτο του στην όπερα, στο “L’amico Francesco” του Mario Morelli, στο Teatro Νuovo της Νάπολης.

Το 1898, και μετά από δημιουργία εντυπωσιακών ρόλων, ανέλαβε να ερμηνεύσει το ρόλο του Loris στην πρεμιέρα του έργου “Fedora” του Umberto Giordano, στο Μιλάνο. Η επιτυχία του φέρνει προσκλήσεις για εμφανίσεις στη Μόσχα και Αγία Πετρούπολη και στο Μπουένος Αύρες.

Ο θρίαμβος συνεχίζεται το 1900 με το ντεμπούτο στη La Scala, πρωταγωνιστώντας στην όπερα “La Boheme”. Το 1901, όμως, αποδοκιμάζεται η εμφάνιση του στην όπερα “L’ elisir d’ amore” στη Νάπολη, και παίρνει την απόφαση να μην ξανατραγουδήσει στην πόλη αυτή-απόφαση που κράτησε ως το τέλος της ζωής του.

Η παγκόσμια αναγνώριση έρχεται το 1902, όταν τραγουδά στην όπερα “La Boheme” στο Μόντε Κάρλο και “Rigoletto” στο Covent Garden του Λονδίνου.

Στις 23 Νοεμβρίου 1903 εμφανίζεται για πρώτη φορά στο αμερικάνικο κοινό, στη σκηνή της Μετροπόλιταν Όπερα, τραγουδώντας “Rigoletto”, όπου συνέχισε να ανοίγει κάθε σεζόν της ίδιας όπερας, για τα επόμενα 17 χρόνια, ερμηνεύοντας συνολικά 36 ρόλους.

Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση-η 607η με την Metropolitan-ήταν στο ρόλο του Eleazar στην όπερα “La Juive”, στις 24 Δεκεμβρίου 1920.

Στον Caruso αποδίδεται η διάδοση του γραμμόφωνου. Όταν το 1904 έκανε την πρώτη του ηχογράφηση προκάλεσε αίσθηση. Το κύρος του ονόματος του επέβαλε το νέο μέσο οικιακής ψυχαγωγίας διεθνώς. Από το 1904-21 είχε 45 επιτυχίες στις ΗΠΑ, που όλες ηχογραφήθηκαν για την Victor σε αγγλική, γαλλική, ισπανική και λατινική γλώσσα.

Στην καριέρα του ηχογράφησε τουλάχιστον 254 άριες και τραγούδια, ορισμένα περισσότερες από μια φορά και σε μια περίπτωση (“Celeste Aida”) έξι φορές.

Για τη ζωή του έγραψε η σύζυγος του Dorothy Caruso το βιβλίο “Caruso, his Life and Death” (1945). Το 1951 το Χολλυγουντ παρουσίασε την ταινία “Ο Μέγας Καρούζο” (“The Great Caruso”) με τον Mario Lanza στον επώνυμο ρόλο.