1. VESTI LA GIUBBA (“I Pagliacci”)

7 Μαΐου 1904


Το “Vesti la giubba” είναι η άρια του τενόρου Canio από την πρώτη πράξη της όπερας “Pagliacci” του Ruggiero Leoncavallo (1857-1919). Μολονότι η καρδιά του είναι ραγισμένη, αυτός πρέπει να συνεχίσει το καθήκον του και να παριστάνει τον παλιάτσο, τον κλόουν. Η δίπρακτη όπερα σε κείμενα του συνθέτη, παρουσιάστηκε, για πρώτη φορά, στο Μιλάνο (Teatro dal Verme), στις 21 Μαίου 1892.

Ο Enrico Caruso ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που δίσκος του πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και μετέτρεψε τον φωνογράφο από παιχνίδι σε κύριο μέσο ψυχαγωγίας στο σπίτι. Η πρώτη ηχογράφηση του “Vesti la giubba” έγινε από τον Caruso στο Grand Hotel του Μιλάνου στις 30 Νοεμβρίου 1902. Μια δεύτερη ηχογράφηση έγινε την 1 Φεβρουαρίου 1904 και μια τρίτη στις 17 Μαίου 1907-και οι δύο στις ΗΠΑ. Από τις τρεις ηχογραφήσεις η τρίτη είναι αυτή που ξεπέρασε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου στις αρχές του 20ου αιώνα.

Οι “Pagliacci” (“Παλιάτσοι”) έγιναν ταινία το 1936 (βρετανική παραγωγή) με τίτλο στις ΗΠΑ “A clown must laugh” και στην Ελλάδα “Γέλα παλιάτσο”. Πρωταγωνιστές ήταν οι Richard Tauber, Steffi Duna, Diana Napier, κα.
Ακόμα υπάρχει μια εκδοχή του 1943 με ελληνικούς τίτλους “Γέλα παλιάτσο” και “Οι παλιάτσοι”.

Επίσης οι “Pagliacci” ξαναγυρίστηκαν το 1948 (ιταλική παραγωγή). Πρωταγωνιστές ήταν οι: Tito Gobbi, Afro Poli (με την φωνή του Galliano Masini), Gina Lollobrigida (με την φωνή της Onella Fineschi), Filippo Morucci (με τη φωνή του Gino Sinimberghi). Στην Ελλάδα η ταινία τιτλοφορήθηκε “Οι παλιάτσοι”. Και πιο πρόσφατα η όπερα επέστρεψε σε σκηνοθεσία Franco Zeffirelli με πρωταγωνιστές τους Placido Domingo-Teresa Stratas.